کشف اسرار سیستم عصبی زنبور عسل: نحوه عملکرد مغز و حواس پیچیده این حشره شگفت‌انگیز

حواس زنبور عسل، یکی از کلیدهای موفقیت این حشره در بقا و جستجو برای غذا است. این سیستم حسی از پنج حس اصلی بینایی، شنوایی، بویایی، لمس و چشایی تشکیل شده که به زنبور عسل امکان شناسایی و پاسخ به محیط را می‌دهد.

ساده‌ترین و فراوان‌ترین اندام‌های حسی در حشرات، حسگرهای مویی هستند که به عنوان گیرنده‌های اولیه محرک‌های مکانیکی عمل می‌کنند. این ساختارهای میکروسکوپی، متشکل از یک موی حساس (سِتا) هستند که در یک حفره در کوتیکول (پوشش خارجی سخت بدن حشرات) جای گرفته است. پایه این مو به یک دندریت عصبی متصل است که وظیفه انتقال سیگنال‌های حسی به سیستم عصبی مرکزی را بر عهده دارد.

هنگامی که یک محرک مکانیکی مانند لمس یا جریان هوا به مو وارد می‌شود، باعث خم شدن آن و در نتیجه تحریک دندریت می‌شود. این تحریک، منجر به باز شدن کانال‌های یونی وابسته به تنش در غشای دندریت و ایجاد یک پتانسیل عمل می‌شود. پتانسیل عمل به صورت یک سیگنال الکتریکی در امتداد آکسون به سمت سیستم عصبی مرکزی هدایت می‌شود و در آنجا پردازش می‌شود.

حسگرهای مویی در نقاط مختلف بدن حشره قرار دارند و به انواع مختلف محرک‌های مکانیکی پاسخ می‌دهند. به عنوان مثال، حسگرهای مویی روی آنتن‌ها به ارتعاشات هوا حساس هستند و در تشخیص بوها و صداها نقش دارند، در حالی که حسگرهای مویی روی پاها به لمس و فشار حساس هستند و در حرکت و تعادل نقش دارند.