آشنایی با درخت کنار

کُنار (نام علمی: Ziziphus spina-christi) نام درخت یا درختچه ای است از خانواده عنابیان. این درخت همیشه‌سبز یا خزان‌کننده به ارتفاع ۳ تا ۸ متر است.  فرهنگستان زبان برای این درخت نام « کُنار » را برگزیده است. برگ‌های آن کوچک و قلبی شکل و کشیده با سه رگبرگ برجسته که گوشوارک آن به خار تبدیل شده‌است. ما در این پست سعی کرده ایم مواردی را جمع بندی کنیم که از سرگردانی در دنیای اینترنت رها شوید. اگر زنبوردار هستید به مطالب مورد نظر خود دست یابید و اگر دانشجو یا محقق هستید ضمن بهره بردن از مطالب تهیه شده با ارجاع به منابع ذکر شده می توانید به یک جمع بندی جامع تر برسید. در هر صورت میزبانی از شما در این چند دقیقه را غنیمت می شماریم و شما را به خواندن ادامه مطالب دعوت می‌کنیم.

اندام های این گیاه مورد استفاده‌ی بشر از دیر باز مورد توجه بشر بوده است. از برگ کُنار، پودر سِدْر گرفته می‌شود (با درخت سدر اشتباه نشود) که سرشویی گیاهی و ماده اولیه برخی شامپوهاست. در ایران، گاهی به برگ های کوبیده آن «ختمی» هم می گویند که با گل ختمی متفاوت است.. سرشاخه های آن نیز در تغذیه دام قابل استفاده است. میوه های آن شبیه عناب بوده و کمی درشت تر است. این میوه ها هسته دار بوده و البته برخی ارقام فاقد هسته هم در این گونه وجود دارد. این گیاه در زمان گل داشتن، یکی از غول های شهد برای زنبور عسل محسوب می شود که عسل آن در دنیا بسیار با ارزش و دارای خواص شبه دارویی فوق العاده ای است که در دنیا طرفداران زیادی دارد.

  این درخت در فارسی و عربی گاهی به نام سدر خوانده می شود. درخت سدر از تیره مخروطیان بوده و شبیه کاج بوده؛ در حالی که درخت کُنار از تیره گلسرخیان است. کُنار بومی نواحی گرمسیری ایران، جنوب و غرب آسیا، آفریقا بوده و خانواده او هم در اروپا و هم در جزایر اقیانوس آرام هم دیده می شود. به طور کلی این گیاه در 13کشور آسیایی و  16کشور آفریقایی زندگی می کند (1). از میوه و برگ درخت در تهیه غذاهای مصر باستان و شیوه های فرهنگی استفاده می شد. این درخت در برخی کشورها در حاشیه خیابان ها، پارک ها و ... کشت می شود.  این گیاه به همراه سایر گیاهان کمتر شناخته شده توسط « سازمان بین المللی گیاهان کمتر توجه شده» مورد بررسی و حمایت فکری و تحقیقاتی قرار دارد. 

کنار  به عنوان غذا، علوفه، سوخت، نوشیدنی، الوار، دارو و  همچنین به طور گسترده ای برای محافظت در برابر فرسایش خاک و به عنوان درخت سایه دار استفاده می شود.  به عنوان تثبیت کننده تپه ها نیز استفاده می شود و تمام قسمت های گیاه در طب سنتی استفاده می شود.